ENSCHEDE, 23 april 2006……………….VUURWERK!!

Ja beste vrijheid/blijheiders zondag 23 april was dan eindelijk het grote moment van de waarheid aangebroken. Zou de souplessemethode (Verheul), gecombineerd met de Rust en Bier filosofie (zie je de letters: VRB= vrijheid blijheid!!!) waarvan wij zoals jullie weten grote aanhangers zijn ook werken op de 42 kilometer durende strijd tegen de elementen maar vooral jezelf; de MARATHON???

Eerst even iets over die voorbereiding; met de 21,1 km van de halve marathon van Egmond (8/1/2006) meegeteld hebben we tot aan de start ongeveer 625 kilometer getraind. In 15 weken betekent dat maar ruim 40 km per week… ofwel maximaal 4x per week trainen en maar 4 langere duurloopjes in totaal, is dat wel genoeg??

Om niet te hoeven jakkeren reisden we zaterdagmiddag al af met de trein naar het Best Western Hotel in Enschede, 500 meter van de start vandaan. Ook onze directe concurrenten uit Kenia waren daar ondergebracht. Deze marathon, de oudste van Nederland ging voor de 38e keer van start, is ook internationaal want je maakt een rondje door Gronau. Kleinschalig en daardoor gezellig en met de heren Kenianen kun je heel gezellig praten. En pasta eten. Bergen pasta eten….ze aten net zo veel als wij. Wij natuurlijk met en zij zonder saus, dat zag je ook wel aan het verschil in gewicht, Paul en ik zijn samen ongeveer 170 kilo, evenveel als 4 Kenianen. En er waren er heel veel in dit lopershotel, het leek wel of we in Kenia op vakantie waren!!

De volgende ochtend lekker uitgeslapen….stevig ontbijten en daarna het weer voelen en het startvak maar even inspecteren. Het was nog bewolkt maar de zon wilde wel graag meedoen. De oranje ING leeuw lag al op zijn plekje en alle voorbereidingen waren in volle gang. Onze hartslag steeg meteen al en we gingen ons vlug omkleden. Tegen half 11 de laatste banaan, drankje en koek naar binnen gewerkt en toen –oh ja nog ff naar de WC- naar buiten. Onze schema’s nog met Jos (Hermens red.) doorgesproken en toen klonk om 11.00 uur het startschot.

We gingen lekker van aquit en namen met nog een man of 30-40 een plekje in de buurt van de 3.30 uur pacers in. De eerste 10 kilometer in 49.11, dat ging lekker. Toen naar de halve marathon tussentijd; 144,11. De heren pacers namen een voorsprongetje op het schema dus. Bij de 30 kilometer zaten we nog steeds lekker achter de blauwe ballonnetjes waaraan ze te herkennen waren. De verzorging onderweg was prima; iedere 2,5 kilometer sponsgoot en water en iedere 5 km ook sportdrank.
Toen kwam de zon er echt bij en werd het warmer, precies op een punt waar wat verkoeling lekkerder zou zijn. De benen werden zwaarder en na ca 32 kilometer namen we bij een drinkpost langzaam afscheid van de ballonnetjes die nu net iets te strak doorgingen. Toch viel het verval mee en na de laatste kilometers tussen de halve marathon meute in te hebben gelopen, muziek en alles erop en aan kwam de finish in zicht. Met toch nog een flinke versnelling aan het eind finishten we in 3.37,12 en 3.33.55. Veel sneller dan vooraf gehoopt!

Toen we An en Léon aan de finish ontwaarden die helemaal naar Enschede waren gekomen met een biertje voor ons was het leed snel geleden. We bleken net niet van Kenia te hebben gewonnen (2.12,05) maar per kilo lichaamsgewicht waren we toch wel sneller geweest. Wanneer gaan we marathonlopers ook in gewichtsklassen indelen??

De treinreis naar huis duurde haast net zo lang als we hadden gelopen maar dat mocht de pret niet drukken.


Conclusies:

1. De methode werkt! Onmiskenbaar, de polsslag (145-152) ging niet noemenswaardig omhoog, de conditie was dus goed. Het waren uiteindelijk de spieren die opspeelden. Naar onze mening een kwestie van ietsje meer harde tempo’s van 5 tot 10 kilometer. Meer duurlopen lijkt niet nodig. Schema’s beschikbaar bij ondergetekende.
2. Enschede is een heel leuke wedstrijd om te doen. Je zit echt tussen de wedstrijdatleten, zeker als je de avond van tevoren afreist en het is niet zo massaal. Bovendien goed georganiseerd met pacers van 2.35 (Ten Kate) t/m 4.30. Een aanrader!
3. Samen voorbereiden en (duur)lopen is prachtig. Paul, bedankt!!
4. Een bekende aan het eind die weet hoe je je voelt en meteen klaarstaat om je te verzorgen (biertje) en feliciteren is lekker. An en Léon, klasse!
5. Grolsch slaan we niet af na 42 kilometer.
6. Veel pasta eten en tijdens de voorbereidingen gewoon doen wat je altijd doet. Dus lekker een biertje of een taartje nemen. Je leven hangt er niet vanaf en of je nu 3.30 of 3.55 loopt, de krant haal je toch niet.
7. Geniet van zo’n weekend.
8. Ga ook een eerste marathon doen…Edwin? En daarna in ieder geval nog meer.


Jack

Naschrift van Paul:
Ik (als 'ervaren' marathonloper) tegen Jack zeggen dat ik wel bij hem zou blijven lopen en dat ie het vooral rustig aan moest doen, want anders zou het verkeerd met hem aflopen.
Stond ik mooi voor lul toen hij er vandoor ging en ik hem met geen mogelijkheid kon bijhouden. Terwijl ik meer dood dan levend over de finish kwam en stond Jack daar fris en vrolijk te verkondigen dat ie het wel heel leuk had gevonden en nog wel een keer een marathon zou mee willen doen!
Zo zie je maar weer dat de marathon een zeer bijzondere loop is die je van te voren niet kan plannen. Grote klasse Jack en nogmaals gefeliciteerd met je eerste marathon.

Paul













Artikel over marathon in TC Tubantia