Nog steeds actueel ?

Stukje in december 2005. Naar aanleiding van het teruglezen van oude stukjes vroeg ik me af  of dit wellicht nog actueel is, zonder bijbedoeling of poging iemand te beschadigen.  Enige samenloop van omstandigheden berust puur op toeval!!!
Uiteraard is het aan de trainer hoe er getraind wordt. Het spijt me als deze boodschap verkeerd is opgevat en is geen aanval op wie dan ook.
Het oorspronkelijke stukje is niet van mij maar de manier vaan trainen spreekt mij wel aan. De schrijver is in ieder geval niet Jack Post.
Gerard Klaase



Versnellingen of Automaat

Zoals jullie weten ben ik een fan van (liefst korte) versnellinkjes. Noem het Verheul, noem het souplessetechniek (Klaas Lok), zolang je maar niet in 1 en dezelfde versnelling een roteind hoeft te lopen ben ik al snel blij te maken.
De geschiedenis wijst uit dat uiteindelijk plezier de belangrijkste factor is bij alles wat je doet of het nu gaat om werk of sport.

Op donderdag doen we meestal een stuk of 4 tot 6 versnellingen en daartussenin (althans, zo zou het ervaren moeten worden) een 'rustig' hersteltempo. Doel van zo'n training is volgens de literatuur om je lichaam te laten wennen aan een bepaalde snelheid. De looptechniek en elasticiteit verbetert hierdoor en na verloop van tijd wordt je sneller, ook in wedstrijden uiteraard. Om iedere versnelling goed te kunnen uitvoeren is het noodzakelijk dat in de tussenfase gelegenheid is om voldoende te herstellen zodat iedere versnelling in het vereiste tempo gelopen kan worden en verzuring uitblijft. Trainen op verzuring is prima maar dat moet je juist niet langdurig doen.

Omdat wij allemaal natuurlijk uitermate snel ter been (willen) zijn is het dus normaal (volgens mij) dat er tussen het rustige hersteltempo (zeg 10-11 km uur) en de versnelling (zeg 15-18 km uur)een vrij groot verschil zit.

Nu valt het mij regelmatig op dat we de versnellingen kennelijk steeds langzamer (zeg 13-16) gaan doen en de rustige hersteltempootjes steeds harder (zeg 11-12).
In ieder geval vroeg vorige week iemand aan me of we nu bezig waren met een versnelling of niet, zo klein was kennelijk het verschil geworden. En er waren ook lopers die min of meer achterbleven omdat het te hard ging.

Het nadeel van deze wijze van trainen is volgens de literatuur dat de elasticiteit verloren gaat, de zweeffase tijdens het lopen korter wordt, de stijl van lopen gaat inboeten aan kwaliteit, er geen trainingseffect wordt bereikt en -het ergste- je geen plezier hebt.
Volgens mij wil niemand dat.

Ik doe hier geen pleidooi voor alleen maar "Verheul" technieken. Wel voor meer verschil tussen versnellingen en de rustige momenten. We zeggen vaak dat we dat zullen doen, ik roep jullie allemaal op om daar samen op toe te zien.
Het is heel normaal dat je stiekemweg in een groep steeds harder gaat lopen want het vraagt discipline om bewust rustig te lopen en daarna ,even bewust, hard.
Ofwel; niet op de automaat gaan lopen maar bewust in de juiste (voor iedereen kan dat verschillend zijn) versnelling.