LET OP DIE ARMEN!

Let op die armen!

Een ode aan Piet Bleeker

Al fietsend haal je menig loper in. Heerlijk in de open lucht en genieten van de omgeving. Maar wat mij dan opvalt is dat veel lopers niet letten op hun armen. Want lopers letten op benen. Sommigen zwaaien heen en weer met hun armen, anderen houden hun onderarm naar boven en raken af en toe met de handen de schouders aan, veelal volgen de armen een andere ritme dan de benen.

Op zo’n moment van observatie, moet ik terugdenken aan de  grote  atleet Piet Bleeker, geboren in Heerhugowaard op 27 augustus 1928 en overleden op 31 januari 2018 in zijn woonplaats Beverwijk.

Naast geweldige prestaties op diverse afstanden zoals de 10km en de 10 engelse mijl was Piet 4 x Nederlands kampioen op de Marathon, in 1956 in Amsterdam, 1957 in Enschede, 1958 in Zaandam en ten slotte in 1959 wederom in Enschede. Met een pr van 2.29 een geweldige prestatie in die jaren, en nu nog steeds een tijd die voor de meesten van ons een droom zal blijven.

Na zijn lopen, werd Piet trainer van de lange afstandsgroep bij atletiek vereniging DEM in Beverwijk.  Geridderd in 2002, een verenigingsman in hart en nieren.

En nu het bruggetje naar de armen. In een grote groep draaiden wij onze rondjes op de atletiekbaan, Piet stond dan steevast bij de finishlijn te kijken naar ons. En ieder rondje weer bij het passeren van Piet was het ‘Let op die armen!’, niet 1x maar echt ieder rondje.  Na afloop in de kleedkamer kwam Piet ons dan vertellen hoe belangrijk de houding van de armen was, om vaart te maken, stabiel te lopen en bovenal niet onnodig energie te verliezen. Dus ellebogen vlak tegen het lichaam, de onderarmen in net geen 90 graden t.o.v de bovenarmen en in een frequentie min of meer in gelijke tred met de benen. En hoe belangrijk het was bleek wel uit het feit dat hij zijn boodschap iedere week herhaalde. Natuurlijk was hij ook geschoold in loopoefeningen en loopstijl maar de armen was zijn dingetje. Misschien zijn er inmiddels weer nieuwe inzichten die tot nog betere prestaties leiden, maar in onze tijd, jaren 80 en 90 gingen we dankzij Piet net iets harder.

PAUL HANDGRAAF