Bart zijn smarphone te water, maar je voelt dat je leeft, ja.

De Duitse Dinkel vanaf de bron...

 

Vrijdagochtend 5 oktober de groene Kayak op de auto geladen en ruim 200 km naar Rosendahl gereden waar de rivier de Dinkel als bron opborreld tussen de Duitse heuvels.Het blijkt niet meer dan 'n poeltje tussen de bomen,leuk om dit even  te zien,maar pas wat kilometers verder kan om 14.00 uur  de kayak moeizaam tussen dichte struiken 'n 3 meter smal beekje in hetgeen de Dinkel moet zijn.De peddel raakt de oever nog dus 'n soort prikslee-end kom ik toch vooruit.Na wat kilometers nader ik 't dorpje Legden waar ik bij Wasserschloss Egelborg 100 meter moet kluunen voorbij 'n stuw,inmiddels 'n vertrouwd gebeuren op m'n kano-avonturen.Het riviertje word hier al 'n metertje breder en kan de peddel gewoon het water rakend zijn werk doen. Normaal blijft het echter niet want zomerstorm Polly heeft hier behoorlijk. huisgehouden en veel omgewaaide bomen zijn over het riviertje gevallen en nog niet geruimd.Soms kan ik met duw- en trekwerk de smalle kayak tussen de barricades heenwurmen, maar regelmatig stap ik 't ondiepe water in om 'n weg te banen door het vlechtwerk van takken: erg spannend maar ook zakt 't tempo nogal en morgenochtend 10 uur heb ik ingeschreven voor de TKBN-clubtocht in Losser en dat is nog zo'n 30 kilometers. In 2 uur 'Dinkelen' heb ik pas 6 kilometers afgelegd en over nog 's 2 uur moet ik 'n slaapplek hebben want het word al het vroeger donker.Maar zelfs dat word me niet gegund want de bomenravage op dat ons Dinkeltje word steeds robuuster: zo kom ik 'n metersdikke gedwarsboomde eik tegen waar ik niet omheen kan, alleen eroverheen.Dus til de punt van de kayak eroverheen en duw 'm over de massieve eik heen weer te water. Maar...helaas kanteld het bootje op de zij en rolt zo weg de slaap- als tentzak de stroom in en bij de redding hangt bij de snelle reddingspoging mijn zakje met smarphone in het water,die niet geheelgesloten blijkt te zijn.Dat merk ik pas als ik de gelukkig-waterdichte zakke n uit de stroming heb gevist en de boot opgetild en zo goed als geleegd heb.Inmiddels sta ik tot m'n navel in 't helderfrisse water en tot de enkels in de zuigende  modder te zwoegen hetgeen behoorlijk vermoeid is.Tja,dat 'heurt' bij 'n avontuur,dus....door maar weer.

Kano leeg,spullen en manneke er weer in en op naar de volgende barrage die zich alweer aandient in de vorm van 'n serie rotsachtige vistrappetjes waarbij de bodem over de stenen schraapt als ik 'm voortsleep: als vanouds 'n ware work-out,haha.(sorry,ik schiet altijd in de lach,als ik tegen m'n grens aan zit)Het lijkt niet meer zo op 'n soepel tochtje.

En stug zet ik door, klauter tussen de takken en stronken door ,af en toe 'n stuw overklunend, de kayak 'n ondiepte doorduwend en weer vistrappen overtillend.De smartphone/gps blijkt verzopen dus totaal geen notie waar ik zit of hoe laat het is,enkel dat de rivier naar mijn bestemming Losser stroomt,maar dat is nog 20 kilometer,niet haalbaar meer vandaag. Na 'n rivierbocht zie ik 'n kerktoren in de verte en daar aangekomen staat op 'n bruggetje 'n dame met hond die ik in hakkelig Duits tijd en lokatie vraag: het is al 18.00  uur en "in Nienborg, waar 'keine kampingplatz ist! Ach,kein probleem,setze sie die zelt im park,ist sehr ruhig!"

Inmiddels met schemer de 'zelt' opgezet en droge kleren aan,alles nog wel droog gebleven door de droogzak evenals de rest(behalve de telefoon dus@) Ik besluit niet te koken maar in 't pikkedonker 't dorpje in te gaan voor voedsel.Het is er donker en doodstil,maar al van verre brand de uitbundige neon van 'n Turkse kebabzaak.Het is er warm en gastvrij:na wat onderhandelen c.q.ruim bestellen kan ik 'n gsm gebruiken om thuis even in te lichten waar ik ben.Zij schrikt nergens meer van dat 't tegenzit,maar 'dan weet ze wat',toch?!Flink de maag gevuld kuier ik door 't donker park naar m'n piepkleine camo-tentje en wurm achterstevoren de slaapzak in en val gelijk in slaap.Door de kerkklokken gewekt om,zo te horen 3.00 uur,word ik bezorgd doch uitgerust wakker:'hoor ik nou water stromen langs m'n tentje?Dus eruit maar om te kijken.Door 't donker lijken afstanden korter en geluiden vlakbij,mijn argwaan nog versterkt door 't kano-avontuur langs de Hollandse IJssel,waar door hoogtij en scheepvaart de kano  s nachts was 

weggedreven.  Ik ben nu klaarwakker, bereken mijn kansen en besluit de 15 kilometer terug te lopen om de auto op te halen.Want nog eens 15 kilometer kano-survival als het  om 7.00 uur licht word red ik nooit meer voor 10.00 uur ,starttijd clubtocht in Losser.

Aldus... 't kampement opgebroken,kano volgestouwd en gecamoufleerd in 'n greppel naast de kerk als herkenningspunt  de kano gestald om die later op te halen.Met 'n volle rugzak op weg terug ongeveer  langs de rivier als routeplanner kom ik rond 05.00 uur in 'n slapend stadje aan waar mijn richtingzoeken door de wegwijzers richting snelweg staan dus niet handig.In de hoofdstraat brand bij 'n huis licht dus bel ik aan.Turkse arbeiders doen nieuwsgierig open;geen woord Duits noch Engels dus via hun vertaal-app spreek ik wat in,en weet ik daarna op zijn google-maps mijn vervolgroute door de nacht te vinden.Om de kilometer staat er wel 'n 'Schutzenhutte' waar men kan uitrusten hetgeen ik ook doe,want de voetjes worden eerder moe als je op rubberen kanoschoentjes loopt.Wat 'n avontuur is dit weer.

Rond 08.00 uur bereik ik de auto en rij gelijk terug naar de kerk in Nienborg om de kano op te pikken.Spullen eruit opgeladen en door naar Losser waar ik op tijd de verzamelplaats bereik.Na begroeting ,route-overleg en koffie gaan 16 kayaks te water beladen met 'n gemêleerd gezelschap van mannen en vrouwen vanuit heel Nederland,voor 'n vervolg-Dinkeltocht tot voor  landgoed Singraven waar doorvaart verboden is.Maar dit gedeelte van de Dinkel is ondanks af en toe wat takken erin 'n pleziertochtje na 'n 24-uurs survival vanuit Duitsland, maar mij hoor je niet klagen; je voelt dat je leeft,ja.

Bart