Klapperende kaken bij de Stockholm marathon

Een huiveringwekkend verslag van Ineke Klappe.


Het was verschrikkelijk! 4 graden, flinke regen en wind. Voor de start had ik mijn doel (binnen de 4 uur) al veranderd in: finish halen. Al enigszins stram van de kou gestart. Na 30 km verkleumd en na 35 km min of meer rillend naar de finish.
Tijd was 4:03
Ik heb veel vrouwen in de kleedkamer zien huilen, onbeheerst zien rillen of net als ik bedeesd voor zich uit zien kijken. Dat was een absurde sfeer. Zo hielp ik weer een vrouw met het uittrekken van haar shirt (een Zweedse die zei dat een kind ter wereld brengen makkelijker was dan deze marathon!) en heb ik een vrouw geholpen haar zakje met nootjes te openen. Marathonlopers waren herkenbaar aan hun klapperende kaken en rillen. Kortom, na deze marathon kan ik alles aan!!