Het AOW-gat

Nou het is zover: m’n A.O.W. wordt komende maand overgemaakt en ik zit nu werkelijk al voor m’n gevoel in een gigantisch AOW gat.

Ga nu echt door voor de "hangoudere" van Vrijheid Blijheid en behoor nu bij die loop-lui, zo van om en nabij de pensioenleeftijd, zij die zogenaamd nog met de groep meelopen onder het motto van: hangen en erbij blijven.
Mijn tempo’s op dit moment verschillen nauwelijks meer met die van de hangouderen zoals je ze in de supermarkten ed. aantreft.

In een vorige bijdrage van een van onze lopers, las ik dat wij eigenlijk hardlopen om in een overheerlijke “runnershigh” te kunnen geraken . Nou dat euforische gevoel na een training heb ik al jaren niet meer mogen ervaren.
Erger nog: ik kan me nauwelijks meer een “Runnershigh” herinneren? Wat is dat?
Laatst las ik in een tijdschrift dat dit euvel wel meer voorkomt bij ouderen en dat dat komt door een ernstige tekortkoming van de spanningshormonen. Het artikel vertelde verder dat dit gevoel wél weer kan worden opgewekt.

Nou, hoera dus!

Wat eraan te doen dan?

Zij stelden voor om weer wat spannende dingen te gaan doen in het dagelijkse leven om zo uit die spiraal van dat suffige leefpatroon te geraken. Een soort shocktherapie om eerst weer eens de adrenaline vrij in het lichaam te laten komen.
Na het lezen van dit advies ben ik gaan zoeken op het internet en ik denk het nu te hebben gevonden, alleen, ik wil en kan dit niet in m’n eentje doen. Daarom zoek ik medesporters uit onze loopgroep die ook dat suffige er een beetje uit willen krijgen. Laten we met elkaar, als “spanningszoekersclubje” , weer eens wat gaan ondernemen.
We kunnen al onze creativiteit aanwenden om ook van dat soort dingen te gaan doen zoals in onderstaand filmpje.