Marathon-wetenswaardigheden van Dr. Ron

De marathon is de Mount Everest voor de gewone man

Over de vraag of het gestel van de mens zich wel leent voor een marathon, lopen de meningen uiteen. Zo heeft sportarts Frank Nusse grote bedenkingen bij de inspanning op de marathon. Het gros van de lopers begint vlot, aan het einde hebben ze geen techniek meer, een kleinere pas en hobbelen ze maar een beetje naar de finish.

Volgens Nusse is de marathon onhandig omdat de energievoorraden van de mens ontoereikend zijn om 42 km hard te lopen. In het lichaam zijn na een marathon allerlei dingen ontregeld. De leverfunctie, er is spierschade. Niet onherstelbaar, maar wel schade. Hij vindt hardlopen een hele mooie vorm van bewegen, maar adviseert mensen te kiezen voor minder. Als je drie keer per week loopt, pak je alle voordelen mee. Wordt het meer, dan beginnen de nadelen.

De laatste kilometers van de marathon….en het traplopen de dagen erop.

De marathon is een bijna bovenmenselijke prestatie, die je puur op wilskracht voltooit. De pijn aan het eind van een marathon wordt veroorzaakt doordat je spieren wegens een gebrek aan lactaat en glucose in samengetrokken toestand “gefixeerd” blijven. Door je stijve spieren vangen je pezen en bindweefsel de klap op en beschadig je de spieren. Dit is dan ook de reden dat traplopen na de marathon geen pretje is.
Ondergetekende heeft dit al met een halve marathon en soms al na een zondagmorgentraining van Nico Brantjes.

Tip!! Met intervaltraining kun je de lactaathuishouding in je bloed trainen.

Een trimmer.